ΑΥΘΑΔΕΙΑ

	Ἡ αὐθάδεια 1 εἶναι τραχύτης συναναστροφῆς ποὺ φαίνεται εἰς λόγους (καὶ εἰς πράξεις). Ἰδοὺ δὲ τί λογῆς ἄνθρωπος εἶναι ὁ αὐθάδης. Ἂν ἐρωτηθῇ ‘ποῦ εἶναι ὁ τάδε’, ἁποκρίνεται ‘μὴ μὲ ἐνοχλῇς’.— Ὅταν τὸν χαιρετίσουν, δὲν ἀνταποδίδει τὸν χαιρετισμόν.— Ὅταν πωλῇ κάτι, δὲν λέγει τὴν τιμήν του ἀλλ’ ἐρωτᾷ τοὺς ἀγοραστὰς πόσον ἀξίζει.— Εἰς ἐκείνους ποὺ τὸν τιμοῦν κατὰ τὰς ἑορτὰς καὶ τοῦ στέλλουν δῶρα λέγει ὅτι δὲν δίδονται (δωρεάν).—Δὲν συγχωρεῖ οὔτε ἐκεῖνον ποὺ τὸν ἔσπρωξε χωρὶς νὰ θέλῃ οὔτε ἐκεῖνον ποὺ ἐπάτησε τὸ πόδι του, ἂν τοῦ ζητήσουν συγγνώμην.— Εἰς φίλον ποὺ τὸν προτρέπει νὰ δώσῃ ἔρανον 2, ἀφοῦ ἀρνηθῇ, ἔρχεται ἔπειτα, τοῦ προσφέρει καὶ ψιθυρίζει ‘εἶναι χαμένα καὶ τὰ χρήματα αὐτά’.— Ἂν σκοντάψῃ εἰς τὸν δρόμον, εἶναι ἱκανὸς νὰ ὑβρίσῃ τὴν πέτραν εἰς τὴν ὁποίαν ἐσκόνταψε.— Δὲν περιμένει πολλὴν ὥραν κανένα.— Δὲν καταδέχεται (ὅταν τὸν ζητήσουν εἰς συμπόσιον) οὔτε νὰ τραγουδήσῃ οὔτε νὰ ἀπαγγείλῃ κάτι οὔτε νὰ χορεύσῃ 3.— Εἶναι ἱκανὸς νὰ μὴ προσεύχεται καὶ εἰς τοὺς θεούς. .....................................................................................................    1. Κατὰ τὸν Ἀριστοτέλη ἀντίθετος τῆς αὐθαδείας εἶναι ἡ ἀρέσκεια, ἡ δὲ μεσότης τούτων εἶναι ἡ σεμνότης δηλ. ἡ ἀξία, ἡ σταθερότης ποὺ χαρακτηρίζει τὸν πραγματικὸν ἄνθρωπον “σεμνότης δὲ μεσότης αὐθαδείας καὶ ἀρεσκείας” (Ἠθικ. Εὐδ. Γ,7,1233 β 34). Αὐθάδης (αὐτὸς-ἥδομαι) εἶναι λοιπὸν ὁ αὐτάρεσκος, ὁ τὸν ἑαυτόν του μόνον ἐκτιμῶν καὶ περιφρονῶν τοὺς ἄλλους· “ὅ τε γὰρ αὐθάδης τοιοῦτός ἐστιν οἷος μηθενὶ ἐντυχεῖν μηδὲ διαλεγῆναι” (Μεγ. Ἠθικὰ Α 26, 1192 β 30). Ὁ ὁρισμὸς ἐδῶ εἶναι ἐλλιπής, διότι ἡ τραχύτης τοῦ αὐθάδους ἐκδηλοῦται ὄχι μόνον διὰ λόγων ἀλλὰ καὶ πράξεων, ὡς φαίνεται εἰς τὰ παραδείγματα· διὰ τοῦτο ὀρθῶς εἰς τὸ κείμενον μετὰ τὸ ἐν λόγοις ἐπρόσθεσεν ὁ Herwerden <καὶ πράξεσι>.        2. Πρόκειται ἴσως περὶ ἐράνου ὑπὲρ δυστυχοῦντος φίλου.        3. Οἱ μετέχοντες εἰς τὰ συμπόσια ὤφειλον κατὰ τὴν συνήθειαν νὰ τραγουδήσουν, νὰ ἀπαγγείλουν στίχους ποιητῶν ἢ ἄλλας ῥήσεις, νὰ χορεύσουν· ὁ αὐθάδης ἀρνούμενος νὰ λάβη εἰς ταῦτα μέρος δεικνύει ὅτι στερεῖται καὶ κοινωνικῆς ἀγωγῆς.
	ΑΠΟΔΟΣΗ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ: ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΔΑΥΙΔ